Reisblog – Vriendinnen en Lusitano’s: een topweek in Portugal

Vier vriendinnen die elkaar kennen van een West-Brabantse manege. Vier koffers vol paardrijkleding, zonnebrandcrème en heel goede zin. Bestemming: Portugal. Meer specifiek: de prachtige omgeving van Tomar. Wat volgde? Een week vol Lusitano’s, cultuur, culinaire verwennerij, fijne gesprekken en vooral: héél veel plezier.

Onze vakantie werd georganiseerd door Floor, eigenaresse van Global Horses. Door haar ongekende talent om verbinding te maken en haar oprechte interesse leek het na enkele dagen of we elkaar al jaren kenden. Haar grote voorliefde voor Lusitano’s wist zij feilloos op ons over te brengen. Floor lijkt echt iedereen in de Portugese paardenscène te kennen. Voor haar gaan daarom deuren open die voor anderen stevig op slot blijven. Dankzij haar konden wij op bezoek bij Manuel Veiga, de meest gerenommeerde Lusitano-fokker van het land. Op een eeuwenoud landgoed, al vele generaties in het bezit van de familie, waar de merries en veulens konden grazen in een beschermd natuurgebied. Wat waren wij onder de indruk! Ook heeft Floor het mogelijk gemaakt dat we enkele topruiters hebben kunnen ontmoeten. Wie zegt ons dat nu na?

We logeerden op Quinta do Falcão, eigendom van Rui Salvador – een van de beroemdste stierenvechters van Portugal. Inmiddels is Rui met pensioen, maar zijn indrukwekkende carrière leeft voort in zijn eigen museum op het terrein. En alsof dat nog niet bijzonder genoeg was: precies in de week dat wij er logeerden, werd hij voor het eerst opa! Wij vierden dus niet alleen het leven te paard, maar ook nieuw leven – met een extra feestelijk glaasje wijn erbij natuurlijk.

En over wijn gesproken: een van de hoogtepunten voor mij was de buitenrit door lentegroen grasland en glooiende wijngaarden, gevolgd door een wijnproeverij met hapjes en aansluitend een heerlijk diner op een betoverende locatie: Casal das Freiras. De paarden vertrokken relaxed per trailer naar huis. Wij? Wij bleven nog even.……Uiteindelijk werden we, licht rozig en vol verhalen, met de auto naar de Quinta terug gebracht.

De hele week reden we op schitterende Lusitano’s – elegant, krachtig, vriendelijk, gevoelig en zó werkwillig. Voor ons allemaal een ongekende ervaring. We kregen privéles van Pedro Teixeira Farto, een gepassioneerde instructeur die ons iedere keer aan precies het juiste paard wist te koppelen. Een gave op zich. Zijn lessen waren intensief en inspirerend en hij voelde uitstekend aan wat wij als ruiter nodig hadden. Naast de dressuurlessen konden we ook kiezen voor Working Equitation. Voor mij de eerste keer dat ik met deze tak van paardensport kennis maakte. Super leuk en ondanks enig gestuntel wist ik uiteindelijk toch het belletje te rinkelen, over het bruggetje te draven en het karafje van de ton te pakken. Ook tijdens de Working Equitation lessen bleek maar weer eens hoe snel, wendbaar en goed opgeleid de Lusitano’s zijn. Op de laatste dag gaf Pedro, zelf een WE ruiter op hoog niveau, een korte demonstratie. Heerlijk om te zien hoe hij en zijn paard samenwerkten!

Tussendoor maakten we tijd voor cultuur en verwondering: het historische stadje Tomar met het beroemde klooster Convento do Cristo, het bijbehorende aquaduct van maar liefst 6 km lang en een van de meest indrukwekkende van Portugal, een tot tranen toe ontroerend optreden van een geweldige Fado zangeres met twee muzikanten en een bezoek aan Golegã, dé paardenhoofdstad van Portugal, waar alles en iedereen paarden ademt. Wij vielen met onze neus in de boter want juist in “onze” week vond daar de ExpoEgua plaats, een meerdaags evenement waarin het Lusitano paard centraal staat. Wij hebben een aantal keuringen kunnen bijwonen van lieve merries, schattige veulens en nieuwsgierige jonge paarden.

En ook de weergoden waren ons gunstig gezind. Het weer was namelijk zó perfect dat het leek of iemand het speciaal voor ons geregeld had. Niet te warm, niet te koud – voor een paardrijvakantie precies goed.

Kortom: een week die werkelijk alles had. Lusitano’s, vriendschap, verdieping, cultuur, wijn, avontuur en zon. En nu we weer thuis zijn begrijpen we eindelijk wat de Portugezen bedoelen met “Saudade” – het terug verlangen naar iets moois dat je hebt meegemaakt……………

Barbara Schout